Ακούστε το κείμενο που ακολουθεί!
Αφήγηση: Ελένη Νασιάκου.
Είναι από τους ελάχιστους τυπικούς εμπορικούς δρόμους του κέντρου της πόλης που διατηρούν τη φυσιογνωμία τους. Είχε ονοματοδοτηθεί το 1887 προς τιμήν του πρωθυπουργού Ζηνόβιου Βάλβη (1800-1872), αλλά χρειάστηκε η ολοκλήρωση των έργων της στεγασμένης δημοτικής αγοράς, το 1930 για να διανοιχθεί πλήρως και να αποκτήσει τη μετέπειτα μορφή του. Τα προπολεμικά καταστήματα που σώζονται είναι στενομέτωπα και διαθέτουν πατάρι με φεγγίτη, δίρριχτη στέγη, μεταλλικά στέγαστρα στην πρόσοψη και πτυσσόμενες ξύλινες πόρτες σε όλη της όψη, σχεδιασμένες έτσι ώστε να ανοίγουν για να ενοποιούν το εσωτερικό του καταστήματος με το δρόμο.
Η διαμόρφωσή της οδού σηματοδοτούσε την αυστηρότερη οργάνωση του αστικού χώρου στο Μεσοπόλεμο, καθώς συνέδεε το διοικητικό κέντρο-«πλατεία Δικαστηρίων» – με τη Δημοτική Αγορά, της οποίας αποτελούσε νοητή προέκταση.
Η πρόσφατη πεζοδρόμηση, το σχέδιο ανάπλασης των όψεων των κτηρίων και η εγκατάσταση πολλών κέντρων διασκέδασης, όπως και στη δημοτική αγορά, μεταμορφώνουν σταδιακά τον γραφικό δρόμο σε ζώνη ψυχαγωγίας.
Ήξερες ότι …
- η Βάλβη διασχίζονταν από τον υπαίθριο αυλακά ως τα τέλη του 19ου αιώνα;
- ο δρόμος ήταν κακόφημος ως τις τελευταίες δεκαετίες, γιατί συγκέντρωνε τα πορνεία της πόλης;
Αξίζει να προσέξεις
τα ένθετα τετράγωνα από χυτοσίδηρο στο δάπεδο του πεζοδρόμου, τα οποία παριστάνουν προϊόντα του κάμπου, όπως το σιτάρι και το βαμβάκι.
Ιστορικές πηγές – ντοκουμέντα.
| Κείμενα: Φωτεινή Λέκκα – Δημιουργία: Μιχαήλ Παπαντώνης |
 |
| Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0 (CC-BY-NC-SA) |
